Soms zijn er mensen in ons leven waar we iedere dag naar kijken, zonder hen écht te zien. Wanneer Robert, een succesvolle softwareontwikkelaar en CEO, een gemaskerd feest ter ere van de lancering van zijn nieuwste app bijwoont, kan hij op een heel nieuwe manier met zijn werknemers omgaan. De anonimiteit werkt van beide kanten en hoewel hij iedereen op het feest kent, weet hij niet wie wie is.
Eén vrouw valt op in de menigte. Robert voelt zich tot haar aangetrokken en haar zwijgzaamheid verwart hem. Een onschuldige dans leidt tot meer, en de enige vraag is of hij erachter zal komen wie er achter het masker schuilgaat.
Dit is een expliciet erotisch, kort verhaal van ongeveer 5.050 woorden. Het bevat grof taalgebruik en seksuele thema's. Het is uitsluitend bestemd voor volwassenen die in dit type materiaal geïnteresseerd zijn, om het te lezen in rechtsgebieden waar de verkoop en het gebruik ervan niet in strijd is met plaatselijke wetgeving aldaar.
Fragment:
Aan de andere kant van de zaal stond een vrouw alleen, met een drankje in de hand keek ze naar de dansende mensen. Ze leek wel een buitenstaander in de drukke ruimte, aanwezig maar toch niet, observerend in plaats van deelnemend. Het scherpe contrast van de mensenmassa tegenover haar teruggetrokkenheid fascineerde me.
“Eens kijken of er nog wat te scoren valt,” zei David terwijl hij me op de schouder sloeg. “Ik zie je later.”
Ik keek hoe hij in de menigte verdween en liep vervolgens naar de open bar voor een nieuw drankje. Nog een vrouw greep mijn hand beet en trok me de dansvloer op voordat ik het glas leeg had kunnen drinken, maar het was bijna net zo bedwelmend haar in mijn armen te houden als de gin tonic was. Daarvandaan kwam ik in de armen van een andere vrouw terecht, en weer een ander, en zo danste ik de zaal door, lachend om koetjes en kalfjes en pogingen om de identiteit van mijn danspartners te achterhalen. Nog vermakelijker waren hun eigen pogingen om mijn identiteit te ontdekken. Nu was ik Jack van de postkamer, Peter van de juridische afdeling, maar tegelijk Matthew de programmeur en Kyle van de beveiliging.
Geen van de dames kon mijn ware identiteit raden, en er viel steeds meer spanning van mijn schouders. Vanavond hoefde ik niet de baas te zijn, degene die de macht had om de carrières van de personen op dit feest te maken of te breken. Vanavond was ik niets meer dan een van de anonieme maskers.
Mijn gedachten dwaalden opnieuw naar de vrouw aan de rand van de dansvloer. Ik keek op en zag haar nog steeds op dezelfde plek staan, het was alsof tijd en ruimte geen invloed op haar hadden en ik wist dat ik naar haar toe moest gaan. Ik worstelde me door de menigte, waarbij ik een aantal keer in willekeurige armen getrokken werd om te dansen, terwijl ik me een pad naar haar toe baande.
Eén vrouw valt op in de menigte. Robert voelt zich tot haar aangetrokken en haar zwijgzaamheid verwart hem. Een onschuldige dans leidt tot meer, en de enige vraag is of hij erachter zal komen wie er achter het masker schuilgaat.
Dit is een expliciet erotisch, kort verhaal van ongeveer 5.050 woorden. Het bevat grof taalgebruik en seksuele thema's. Het is uitsluitend bestemd voor volwassenen die in dit type materiaal geïnteresseerd zijn, om het te lezen in rechtsgebieden waar de verkoop en het gebruik ervan niet in strijd is met plaatselijke wetgeving aldaar.
Fragment:
Aan de andere kant van de zaal stond een vrouw alleen, met een drankje in de hand keek ze naar de dansende mensen. Ze leek wel een buitenstaander in de drukke ruimte, aanwezig maar toch niet, observerend in plaats van deelnemend. Het scherpe contrast van de mensenmassa tegenover haar teruggetrokkenheid fascineerde me.
“Eens kijken of er nog wat te scoren valt,” zei David terwijl hij me op de schouder sloeg. “Ik zie je later.”
Ik keek hoe hij in de menigte verdween en liep vervolgens naar de open bar voor een nieuw drankje. Nog een vrouw greep mijn hand beet en trok me de dansvloer op voordat ik het glas leeg had kunnen drinken, maar het was bijna net zo bedwelmend haar in mijn armen te houden als de gin tonic was. Daarvandaan kwam ik in de armen van een andere vrouw terecht, en weer een ander, en zo danste ik de zaal door, lachend om koetjes en kalfjes en pogingen om de identiteit van mijn danspartners te achterhalen. Nog vermakelijker waren hun eigen pogingen om mijn identiteit te ontdekken. Nu was ik Jack van de postkamer, Peter van de juridische afdeling, maar tegelijk Matthew de programmeur en Kyle van de beveiliging.
Geen van de dames kon mijn ware identiteit raden, en er viel steeds meer spanning van mijn schouders. Vanavond hoefde ik niet de baas te zijn, degene die de macht had om de carrières van de personen op dit feest te maken of te breken. Vanavond was ik niets meer dan een van de anonieme maskers.
Mijn gedachten dwaalden opnieuw naar de vrouw aan de rand van de dansvloer. Ik keek op en zag haar nog steeds op dezelfde plek staan, het was alsof tijd en ruimte geen invloed op haar hadden en ik wist dat ik naar haar toe moest gaan. Ik worstelde me door de menigte, waarbij ik een aantal keer in willekeurige armen getrokken werd om te dansen, terwijl ik me een pad naar haar toe baande.
